Tak szczerze: czy jest coś czego jeszcze NIE próbowałaś żeby przestać się objadać? Dietetycy, jadłospisy, milion zasad, złote rady, psychologia odżywiania i historie tych, którym się udało… coś jeszcze?
Ile Ci to zajęło – miesiące czy lata?
W wielu historiach, które słyszę na co dzień w gabinecie, wybija jedna rzecz: BEZSILNOŚĆ. Na początku rzecz często sprowadza się do jednego z trzech „scenariuszy”:
- „Wiem już wszystko w teorii tylko nie umiem tego zastosować w praktyce”
- „Już mi kiedyś udało nie objadać, ale potem znów wróciło”
- „Jestem beznadziejnym przypadkiem – nic nie działa a już próbowałam wszystkiego”
Dlatego dziś opowiem Ci o tym jak wygląda proces wychodzenia z objadania przez pryzmat pracy w gabinecie psychodietetycznym. Po to żebyś zrozumiała jak bardzo to jest wielowymiarowe zagadnienie – niezależnie od tego czy pójdziesz do kogoś po wsparcie, czy będziesz próbować sama.
Poniższe aspekty opisuję poniżej w skrócie i przyznaję – hasłowo. Nie da się w krótkim blogowym wpisie „upchnąć” wszystkiego, no way! Nie jest to też jedyna możliwa droga ani żadna jedyna na świecie prawda objawiona. Po prostu dzielę się moim doświadczeniem.
Jak przestać się objadać: ROZPOZNANIE
Czyli zaczynamy od zobaczenia pełnego obrazu sytuacji:
- jak jest teraz,
- Twojej historii jedzeniowej,
- Twoich doświadczeń – tak pozytywnych jak i negatywnych,
Jednym słowem – robimy taki „audyt”, który pozwoli nam zobaczyć z czym mamy do czynienia.
Jak przestać się objadać: MECHANIZMY
Stopniowo podczas rozmów, zaczynają się odkrywać rozmaite mechanizmy, którym podlegasz. Odkrywamy ciągi przyczynowo-skutkowe, błędne koło objadania – które prowadzą do napadów.
Niby tylko rozmawiamy, a Ty opowiadasz o tym co się działo w ciągu ubiegłego tygodnia – ale uwaga! Psychodietetyk słyszy WIĘCEJ między słowami. Słyszy prawidłowości, łączy fakty i na podstawie swojego doświadczenia, potrafi zadać celniejsze pytania – tak abyś zobaczyła to, co do tej pory Ci UMYKAŁO. Abyś zaczęła układać puzzle.
I tak powoli zaczyna się wyłaniać coraz szerszy obraz – często bardzo logiczny i spójny! Ciekawe, nie? Wiem, że na początku to wszystko wydaje się chaotyczne i zamazane – a jednak w Twoim zachowaniu jest logika… tylko czasem nieco pokrętna 😵💫
Co ważne – TY zaczynasz rozumieć co się dzieje z Tobą. A wraz ze zrozumieniem, coraz lepiej rozpoznajesz potencjalne zagrożenia, odkrywasz prawidłowości i uczysz się KIEDY I DLACZEGO objadanie wkracza w Twoje życie.
A skoro zaczynasz rozumieć, to czas na praktykę!
Jak przestać się objadać: PRAKTYKA
Stopniowo, małymi krokami wprowadzamy małe zmiany, często już od samego początku procesu. Wiem, że fajnie jest mieć psycho-wiedzę, ale łatwiej jest iść przez ten – frustrujący jakby nie było – proces, mając rezultaty i poczucie że DZIAŁASZ.
Dlatego działamy – i dzięki temu uczymy się Ciebie jeszcze lepiej. Robimy eksperymenty, obserwacje, próby.
- Czasem eksperymentujemy z jedzeniem słodyczy
- a czasem z obserwacją Twojego ciała,
- albo emocji, których doświadczasz,
- lub regulowaniem posiłków (po jednym na raz),
- czy konkretnymi technikami w sytuacjach, kiedy doświadczasz napadów,
- i z wszelkiego rodzaju ogólnym „czuciem siebie”.
Tego typu eksperymenty możesz też robić samodzielnie, szczególnie jeśli masz wprawę w pracy samorozwojowej.
Jak przestać się objadać: SCHEMATY
Nie sposób mówić o jedzeniu bez poruszenia głębokich schematów i przekonań. One tam są, tylko jak człowiek sam do siebie myśli, to ich nie widzi 🙂 Po to właśnie jest pomoc drugiej osoby – bo profesjonalista to wychwyci spomiędzy słów to, co NAPRAWDĘ stoi za Twoim stosunkiem do jedzenia.
A wychodzą często grube tematy:
- że „nie zasługuję”
- że „inni są ważniejsi ode mnie”
- że „nie wolno wyrzucać jedzenia”
- że „zawsze będę gruba”
- że „muszę wciąż coś udowadniać”
- że „muszę być …. (jakaś)”
- że „chudzi są lepsi”
- itp. itd.
A w ramach pracy nad schematami, czasem wychodzą nam również wewnętrzne „postaci”: Panna Perfekcjonistka, rozbrykany 3-latek który chce ciastko tu i teraz, albo surowy WEWNĘTRZNY KRYTYK.
Dużo tu bardzo głębokich refleksji i wglądów. Dużo odkryć. Jeśli jesteś już po psychoterapii, to niewątpliwie procentuje w tym miejscu – ponieważ masz „wprawę” w zaglądaniu w siebie, w dostrzeganiu i nazywaniu tego, co trudno uchwytne.
Ten kawałek pracy bywa magiczny. Odmieniający. A czasem uruchamiający potrzebę (kolejnego) głębokiego procesu psychoterapeutycznego.
Jak przestać się objadać: CIAŁO
Kontakt z ciałem, czyli na przykład czucie swojego głodu, sytości – oraz umiejętność ZAUFANIA, że skoro ciało daje Ci sygnał głodu, to znaczy że tak jest (nawet jeśli nie wynika to z godziny na zegarku).
Praca z ciałem to również umiejętność rozróżnienia zachcianek i impulsów (takiej zwykłej „chętki”) od jedzenia emocjonalnego, które pojawia się w odpowiedzi na trudne emocje. A następnie DECYDOWANIA i WYBIERANIA co z tym zrobisz – świadomie i z wewnętrzną zgodą co do konsekwencji.
Jak przestać się objadać: JEDZONKO
Ten kawałek jest przyziemny – ogarniamy sprawy gotowania, co, kiedy i jak, ile warzyw to wystarczająco zdrowo, jak robić zakupy żeby znów nie przytargać kilograma ciastek (w sklepie mogłabyś przysiąc, że to dla dzieci 😇 ) i tak dalej.
Acha, no i dla mnie ważna jest odpowiedź na pytanie – co Ty LUBISZ jeść? Bo zdrowo to jedno, ale chodzi również o to, żebyś Ty dziewczyno była szczęśliwa w życiu (no i w jedzeniu!). Co nie?
Czyli mówimy o takim logistyczno-organizacyjnym kawałku.
Jeśli z natury jesteś dobrym organizatorem, to ten kawałek może Ci w ogóle nie być potrzebny. Natomiast części osób potrzebna jest pomoc, żeby nie zwariować w świecie, w którym w ciągu 3 minut na Twoim wallu na Insta pojawia się 100 sprzecznych ze sobą informacji jedzeniowych.
Tu pracujemy bardziej coachingowo – generujemy rozwiązania, pomysły, a jeśli potrzebujesz – ja dzielę się doświadczeniem moim i moich klientek.
Jak przestać się objadać: KRYZYSY
Kryzysy – no powiedzmy sobie szczerze – będą!
I teraz z jednej strony – psychodietetyk jest po to, żeby Cię wesprzeć w trudnych momentach. Tak, aby Ci chwilowe potknięcia nie podcięły skrzydeł
Ale jest coś jeszcze – kiedy jesteśmy w jakimś procesie, to trudno jest czasem docenić drobne kroki, które robimy. Dlatego psychodietetyk pomaga Ci dostrzec Twoje postępy. I nie chodzi o chwalenie żeby było miło, ale o to, żeby nauczyć się WIDZIEĆ małe sukcesy. Oraz aby odruchowo NIE UMNIEJSZAĆ dotychczasowych osiągnięć.
Ta umiejętność pozwala z czasem wykształcić większą „odporność” na kryzysy – bo pokazuje Ci, że umiesz i robisz, a tym samym – czuć swoją sprawczość. Dzięki temu łatwiej jest wrócić na dobre tory po ewentualnej wpadce – bez wpadania w dramy typu „jestem do niczego”. Ot, potknęłam się, jutro też jest dzień. Spokój, zaufanie do siebie i konsekwentne robienie swojego.
Jak przestać się objadać: PODSUMOWANIE
Ughhh! Mam poczucie, że prześlizgnęłam się po temacie jak surfer po falach w Waikiki. Mogłabym encyklopedię napisać w tym temacie! Ale póki ona nie powstanie, wiedz jedno:
Żeby przestać się objadać, podejdź do sprawy WIELOWYMIAROWO!
Zrób to sama lub z pomocą psychodietetyka -> ale pracuj nad jedzeniem w szerszym kontekście Twojego życia! Nie sprowadzaj objadania to dylematu czekolady vs pożółkły brokuł!
A jeśli będziesz potrzebowała pomocy, to tutaj UMÓWISZ SIĘ NA BEZPŁATNĄ KONSULTACJĘ.
Ściskam,
Jeśli ten wpis Ci się podobał, udostępnij go – niech innym też się przyda!
